Waaiheke

Ja daar is hij een keer weer hoor en direct een spellingfout in de titel. Nou is het feit dat ik spellingfouten maak niet nieuw, want als iets mijn interesse niet heeft is het dit wel tot wanhoop van voormalige leraren en Mirjam.
Maar het is ook geen fout en dit zit zo: we zijn een weekend naar waiheke geweest, dit is het eiland waar wij al 2 jaar op uitkijken als we op het strand zitten. We zien de ferry’s heen en weer varen en hebben al vaak gedacht daar moeten we een keer naar toe. Uiteindelijk toch maar wat geregeld en aangezien de jongens vakantie hebben zijn we er het afgelopen weekend heen geweest. Samen met Marco en Marie, de familie Smith en hun Duitse student en haar Italiaanse vriendin.

Om 9 uur ’s ochtends de ferry genomen vanaf Halfmoon bay ongeveer 5 minuten rijden van huis, wat erg prettig is. Toen een uurtje op de boot met een zonnetje erbij in de hoop dat we dolfijnen, pinguïns en orka’s zouden zien, maar helaas dit is dus blijkbaar niet voor iedereen weggelegd. Op het eiland aangekomen, direct door naar ons huisje waar M&M al zaten te wachten en waar begin je dan mee? Koffie drinken natuurlijk. Daarna de lunch bij elkaar gepakt en op weg naar palm beach. Op palm beach, een leuk strand met zoals de naam al doet vermoeden enkele palmbomen, een speeltuin en een mooie view op de Pacific. Het zonnetje scheen dus de korte broek aan een smeren maar weer. Er waren een paar kiwi’s die alweer in de zee lagen, maar helden als we zijn, wij kwamen niet verder dan wat natte voeten tijdens het gooien van een rugbybal. Wel vloeide wel het eerste bloed van dit weekend.
Na een tijdje weer terug naar het huisje en aansluitend een wandeling naar onetangi beach waar we de Smith’s en co tegen kwamen. In een strandtent wat gedronken en daarna weer op huis aan, waar het diner in elkaar werd geflanst. ’s Avonds nog even gewandeld en daarna de hele avond gekaart en whisky gedronken . De dames hebben de hele avond zitten keuvelen.

Zaterdag uiteraard weer vroeg uit de veren en op weg naar de weekmarkt in Ostend. Toch nog groot en best gezellig. Iedere waihekiaan probeert op deze manier van zijn rotzooi af te komen. Verder veel kunst van de vele kunstenaars, die op waiheke leven.

Na de lunch op weg naar stony batter, dit ligt op het zuidpunt van het eiland, en is bereikbaar via een gravelroad. Hier liggen allemaal grote keien, die ooit als gevolg van een vulkaan uitbarsting hier zijn heen geslingerd. Zelfs een walvis is hierbij op het eiland terecht gekomen. Verder lag hier een van de 3 verdedigingswerken, die Nieuw zeeland heeft gebouwd tijdens de tweede wereldoorlog. Dit is gebouwd om een mogelijke aanval van de japanners af te slaan. Stony batter bestond uit 2 grote kanonnen en er zou nog een derde worden neergezet alleen deze is nooit afgebouwd. Deze 3 kanonnen waren met tunnels aan elkaar verbonden. Samen met nog zo een verdedigingswerk aan de kust in noord Auckland was het mogelijk om heel Auckland af te sluiten voor aanvallende schepen. Hier rustig wat rond gelopen en Chris en ik zijn met de kinderen de tunnels in geweest, wat door veel van hun na een aantal minuten wel erg eng werd gevonden. Daarna via vele omwegen en bochtige weggetje weer naar huis. Onderweg de kinderen nog patat met kip laten eten. Want de oudjes gingen uit eten. De Duitse en Italiaanse studentes zouden oppassen; ze heten Mania en Maria ( is dat niet verwarrend). De jongens op bed en toen op weg. Uiteraard zat het restaurant vol, maar wat tafeltjes bij elkaar geschoven op het podium en het feest kon beginnen. Lekkere curry , spare ribs en nachos werden besteld en genuttigd. Ondertussen wat gekeuveld over van alles een nog wat zonder steeds gestoord te worden door 1 van de 5 blagen die mee waren. Daarna afsluitend thuis nog een afzakkertje en potje kaarten en naar bed.

Zondag wederom bijtijds uit bed om te ontbijten en ondertussen alvast wat opruimen, want ’s middags weer op de boot naar huis. Toen toch het eiland verder bekeken nu op naar de noord oost punt. Hier nog een stuk gewandeld tot we weer bij een strandje uitkwamen met veel rotsen, die door de jongens uiteraard allemaal moesten worden beklommen. Toen teruggelopen naar de auto’s en via de ferry terminaal aan de noordkant (in de hoop pinguïns te zien) terug naar huis. Marco en Marie hier achter gelaten, want die gingen met een boot later en wilden nog wat meer van het eiland bekijken. In het huisje eerst wat gegeten (wat wordt er veel gegeten gedurende zo een weekend, vooral als je het opschrijft), de hut schoongemaakt en op weg naar de boot , uiteraard veel te vroeg, maar dat is mijns inziens beter dan te laat. En uurtje varen en we waren er weer. Al met al is Waiheke wel een plek om weer terug te gaan. Relatief beter weer dan in Auckland, meer zon minder regen, maar het waait altijd (net Groningen in de polder), daarom ook maar de naam van het eiland verbasterd in waaiheke. Klinkt wel erg saai zoals ik het nu uitleg. Een erg flauw woordgrapje.

Voor de rest Buikema gefeliciteerd met je verjaardag. Ik heb je een aantal keren gebeld; zelfs bolhuis nog gevraagd of je nummer is veranderd, maar ze blijven mij vertellen dat het nummer niet goed is. Wel een mailtje gestuurd, maar aangezien jij ook een computervirtuoos bent van de koude grond twijfel ik of die ooit word gelezen.