Missie geslaagd

Even weer terug in de tijd. Eens kijken zo’n 8 maanden geleden. De AA (equivalent van de ANWB) opgezocht. Met zeer goede voornemens op zoek naar de Roadcode, of te wel het boek met de verkeersregels in NZ.
Inschrijfformulier mee, en direct begonnen met het lezen van de eerste paar bladzijden.
Tot zover 8 maanden geleden dus. Tussendoor nog wel eens gedacht: wanneer zal ik eens examen gaan doen? Boek weer tevoorschijn gehaald en even snel weer aan de gelegd.
Nu is het oktober. Ja een jaar na binnenkomst van NZ moet je je Nieuw Zeelandse rijbewijs hebben anders mag je weer overnieuw gaan beginnen. Wie zit er nu weer op te wachten om weer praktijkexamen te moeten gaan doen? In een puntensysteem terecht te komen en gebonden te zijn aan verder restricties?
Dus nu onder druk gezet door het tijdslimiet en geen zin hebbend in bovenstaande maar serieus aan het werk. Nou ja, serieus. Vergeleken met het Nederlandse examen weet ik niet of je dit echt serieus kan noemen.
Maar het gedoe erom heen des te meer. Marten een kleine 2 weken geleden. Op naar de AA, internationaal rijbewijs, paspoort, rekening (bewijs wonend op adres), Nederlands rijbewijs en natuurlijk geld mee. Een half uur later komt hij boos terug. De rekening is gesteld op beiden namen. Wordt niet geaccepteerd. Internationaal rijbewijs? Geen goede vertaling. Wordt niet geaccepteerd. Vooral dat laatste; hoe kan dat?
Dus de ministerie maar gebeld. Hoezo wordt niet geaccepteerd? Foutje van de AA dus. Het Nederlands Internationaal rijbewijs dus wel. Een uitzondering. De AA gebeld. Nee hoor, is niet waar. Dan belt u toch zelf met de ministerie? Na 5 minuten werden weer teruggebeld. We hadden gelijk. Kom dus maar. Gelukkig, in dit geval, had Marten net post gehad van de belastingdienst. Een brief die volledig aan hem gericht was. Nog steeds mopperend, vertrok hij weer om even later weer terug te komen. Nul fout. Een voorlopig uitgeschreven rijbewijs als bewijs en nu via de post gekregen een originele rijbewijs in zijn portemonnee.

Nu ik nog. Waar was mijn Internationaal rijbewijs nu toch? Oh, wat zijn we soms goed in het opbergen van onze papieren. Te goed.
Maar met een ‘blonde instelling’ de AA, een ander kantoor natuurlijk, gebeld. Wat moet ik allemaal meenemen? Vertaling rijbewijs wordt niet genoemd. Dus zaterdag maar op pad. Kom de AA binnen. Wat een drukte! Een hele tijd dus moeten wachten. Maar dat werd beloond. Niemand die wat zegt over een vertaling. Gelukkig. Maar omdat het zo druk was, 2 uur wachttijd voor mijn examen. Nou ja, dat moet dan maar. En wat doe je dan met die tijd en een winkelcentrum in de buurt. Juist, dan ga je maar shoppen...
Uitgeshopt weer terug. Examen gekregen. Na 3 a 4 minuten weer klaar. Omdat je vakjes moet open krassen weet je gelijk de uitslag. Ook nul fout. Er staat nog steeds een enorme rij. Schuif maar aan. Het is tenslotte voor een goed doel. En ja na een uur (..) te hebben gewacht, ben ik ook in het bezit van een voorlopig rijbewijs. Eindelijk, deze missie hebben Marten en ik weer behaald.