Great Barrier Island

Thuis aangekomen, de wasmachine aangezet en oh zo heerlijk ons eigen bedje weer opgezocht. De volgende dag snel wat boodschappen doen, koffers weer inpakken om op tijd weer naar de haven van Auckland te gaan om daar de boot te pakken naar de Great Barrier Island. Great Barrier Island is het verste eiland in de Hauraki Gulf. Van diverse kanten hadden we al begrepen dat dit ‘het echte Nieuw Zeeland’ moest zijn. Onbedorven, zelfvoorzienend, weinig mensen, veel bos en goudgele stranden en dus gewoon prachtig mooi.
Het inwoneraantal ligt onder de 1000. Vroeger de walvisvangst, bosbouw en het ontginnen van de mijnen, nu moet men het vooral hebben van het toerisme en visserij.

Normaal gesproken duurt de boottocht zo’n 4,5 uur. Maar vandaag was het zo’n 5,5 uur. De wind tegen. Maar gelukkig scheen de zon, hebben we veel pinguïns gezien en zelfs een paar dolfijnen gespot. Direct het huisje maar opgezocht, het was tenslotte al aan het eind van de middag. De eigenaresse was zelf niet aanwezig. Deur was open, konden ons zelf wel helpen. Altijd goed, zo gaat dat blijkbaar hier.
Omgeving beetje verkend. Een beek, bos in de achtertuin. Dat moeten we dus nog beter gaan bekijken de volgende dag.

Rustig ontbeten, daarna maar eens op pad. De weersverwachting is niet echt bar goed voor de komende dagen, maar nu ziet het er nog aardig uit. Hup in de auto en op naar een van de grotere plaatsen op de eiland, tenminste zo aangeven op de kaart. Prachtige doorkijkjes, en stranden zijn we gepasseerd, rondgelopen om een paar uur later ook mede veroorzaakt door de gravelwegen, aan te komen in Port Fitzroy. Een van de grotere plaatsen dus. Grotere plaatsen? Het bestaat alleen maar uit een ‘woonkamerformaat’ supermarkt, een hamburgerkraam, een mobiele koffiecorner en een haven met wat boten. Maar goed we hadden onze boodschappen, de hamburgers smaakten ook prima dus wat wilden we nog meer?
Op de terugweg een klein stukje van de track ‘Windy Canyon’ gelopen. En ‘windy’ was het! Toen het ook nog eens begon te regenen was het gedaan. Naar huis, 20 kilometer verderop waar we weer ruim 2 uur over deden.
Aan het eind van de middag kwam de eigenaresse eraan. Ze vertelde dat ze het huis, als zo velen op dit eiland, grotendeels zelf gebouwd had en het land het ontgonnen, lees grotendeels van de bebossing ontdaan.
Ze legde ons het gebruik van de kachel uit, de zonnepanelen en de wc buiten (!).
Ook konden we alles gebruiken uit de tuin; de groente en het fruit. Zodra ze weg was zijn we maar eens op onderzoek uitgegaan. Aardbeien, bananen, sinaasappelen en pruimen geplukt. Heerlijk!

Windy canyon

Nu maar een dagje ‘thuis’ gebleven. De ‘bult’ achter het huis geklommen en geïnspireerd geraakt door verhalen over zoetwaterpalingen, goud en kristallen in de beek achter het huisje, op dit terrein liggen namelijk zilver en goudmijnen, het beekje verkend. Joke paste op Toon en Niek die druk aan het springen waren op de trampoline, Koen, Henriette, Marten en ik zijn aan het ‘trampen’ geslagen. De boys zullen wel gebaald hebben van de voorzichtige, gillende dames maar het waren tenslotte niet zij de een ‘kletspoot’ haalden, maar juist de grootste boy. Vol spanning en verwachting de boel verkend, maar helaas niks gevonden. Daarom zijn Til, Koen en ik nog maar naar Chrystal Bay gelopen. Met ‘gevaar voor eigen leven’ lees langs een groep stieren gelopen, hebben we prachtige stenen met uiteraard kristallen gevonden en mooie schelpen.
Later op de dag nog naar de ‘hotpools’gelopen. Geweldig hoor, warmwaterbronnen midden in de bossen! Maar helaas, we konden Niek niet duidelijk maken dat je hier echt niet mag zwemmen, gevaar voor bacteriën die hersenvliesontsteking kunnen veroorzaken, dus het bezoek aan deze bronnen moest voor ons voortijdig worden afgekapt.
Misschien over een paar jaren?
Chrystal Bay

Hot waterpools

Maandag zijn we weer naar huis gegaan. Het was nog steeds ‘miezerig’ toen we het eiland verlieten. Jammer dat het weer niet mee zat. We moeten daarom zeker nog eens terug. Het eiland was prachtig, maar om daar te wonen? Het ligt denk ik voor ons te geïsoleerd, maar het is een prachtplek (als de zon natuurlijk ook schijnt) om vakantie te houden.