En toen was het zomaar weer 24 april. Koen dus jarig! En wat geven we deze jarige job dan weer? Juist lego! Koen is nu helmaal ‘in’ de ridders, dus vooruit opzoek naar Castle lego. Nadat we voor hem gezongen hadden, Koen de cadeautjes niet of nauwelijks had uitgepakt, spurtte hij al naar de keuken om aan tafel te beginnen met bouwen, ons in zijn kamer achterlatend. Laten we maar zeggen dat hij er blij mee was.
’s Middags kreeg hij van zijn Nederlandse vriendjes, ja het was ‘dutchie’ dag gisteren, nog meer lego. Gelukkig heeft hij nog een week vrij. Kan er rustig gespeeld worden. Verder nog de traditionele appeltaart gegeten, gebarbecued op de Nederlandse manier ipv Kiwi, geklept, en de dag was al weer snel voorbij. Koen had het erg gezellig gehad zei hij. Dat klopt, wij ook.
Maandag zijn we met de jongens nog naar de skytower geweest. Niek is sinds dat we hier wonen helemaal ‘into the skytower’. Vraag ons niet waarom, maar blijkbaar de hoogte, en we denken ook de lift, hebben een enorme aantrekkingskracht. Dus toen we hem vroegen wat hij graag wou doen op zijn verjaardag was het antwoord al gauw gegeven; naar de skytower natuurlijk! Met de boot vanaf Half Moon Bay vertrokken, zo’n 40 minuten later sta je in het centrum zonder parkeerproblemen enz. Heel erg prettig. Onderweg nog de zeilboot van ‘Team New Zealand’ gezien, terwijl Niek al schreeuwend alvast de skytower in de verte waarschuwde dat we eraan kwamen. Met de lift naar boven, van de vergezichten genoten en voordat we met de boot weer terug gingen de dag weer afgesloten bij de McDonalds. Tja, dat krijg je als je ze vraagt waar ze willen eten…
Team New Zealand
Behalve springen, kan je ook de skywalk doen
Kijk, en zo wacht je hier gewoon. Netjes in een rij voor de bus!
Op 25 april is het hier ANZAC day. Zeg maar de equivalent van 4 mei in Nederland. Het is hier standaard een vrije dag. Wel handig om die trouwens te hebben want het is de gewoonte om eigenlijk om 6 uur ’s ochtends de eerste herdenking bij te wonen. Maar gelukkig voor de niet zo vroege vogels onder ons, zoals wij, was er later in de ochtend ook een gelegenheid. Koen en Toon zitten op scouting, en het is de traditie dat ook de ‘jeugdverenigingen’ mee lopen in de parade. Maar het blijft niet alleen bij de parade, ook de hele ceremonie moeten ze bijwonen. Een lange zit. De Engelse volkslied, de Nieuw Zeelandse, paar hymen, toespraken, de ‘last post’ en nog eens kransen leggen. Maar hoe lang het dan ook is, dat maakt eigenlijk niks uit. Wij vinden het belangrijk dat ze ook hier mee krijgen wat er herdacht wordt. Maar als je de jongens naar vandaag vraagt, hebben de soldaten met geweren, de ‘oude mensen ’met zoveel medailles’ en natuurlijk de broodjes met worst na afloop eigenlijk nog meer indruk gemaakt. Zoals ze hier zouden zeggen ‘Fair enough’.
’s Middags kreeg hij van zijn Nederlandse vriendjes, ja het was ‘dutchie’ dag gisteren, nog meer lego. Gelukkig heeft hij nog een week vrij. Kan er rustig gespeeld worden. Verder nog de traditionele appeltaart gegeten, gebarbecued op de Nederlandse manier ipv Kiwi, geklept, en de dag was al weer snel voorbij. Koen had het erg gezellig gehad zei hij. Dat klopt, wij ook.
Maandag zijn we met de jongens nog naar de skytower geweest. Niek is sinds dat we hier wonen helemaal ‘into the skytower’. Vraag ons niet waarom, maar blijkbaar de hoogte, en we denken ook de lift, hebben een enorme aantrekkingskracht. Dus toen we hem vroegen wat hij graag wou doen op zijn verjaardag was het antwoord al gauw gegeven; naar de skytower natuurlijk! Met de boot vanaf Half Moon Bay vertrokken, zo’n 40 minuten later sta je in het centrum zonder parkeerproblemen enz. Heel erg prettig. Onderweg nog de zeilboot van ‘Team New Zealand’ gezien, terwijl Niek al schreeuwend alvast de skytower in de verte waarschuwde dat we eraan kwamen. Met de lift naar boven, van de vergezichten genoten en voordat we met de boot weer terug gingen de dag weer afgesloten bij de McDonalds. Tja, dat krijg je als je ze vraagt waar ze willen eten…
Team New Zealand
Behalve springen, kan je ook de skywalk doen
Kijk, en zo wacht je hier gewoon. Netjes in een rij voor de bus!
Op 25 april is het hier ANZAC day. Zeg maar de equivalent van 4 mei in Nederland. Het is hier standaard een vrije dag. Wel handig om die trouwens te hebben want het is de gewoonte om eigenlijk om 6 uur ’s ochtends de eerste herdenking bij te wonen. Maar gelukkig voor de niet zo vroege vogels onder ons, zoals wij, was er later in de ochtend ook een gelegenheid. Koen en Toon zitten op scouting, en het is de traditie dat ook de ‘jeugdverenigingen’ mee lopen in de parade. Maar het blijft niet alleen bij de parade, ook de hele ceremonie moeten ze bijwonen. Een lange zit. De Engelse volkslied, de Nieuw Zeelandse, paar hymen, toespraken, de ‘last post’ en nog eens kransen leggen. Maar hoe lang het dan ook is, dat maakt eigenlijk niks uit. Wij vinden het belangrijk dat ze ook hier mee krijgen wat er herdacht wordt. Maar als je de jongens naar vandaag vraagt, hebben de soldaten met geweren, de ‘oude mensen ’met zoveel medailles’ en natuurlijk de broodjes met worst na afloop eigenlijk nog meer indruk gemaakt. Zoals ze hier zouden zeggen ‘Fair enough’.
De 'poppies', symbool ANZAC day
Geen opmerkingen:
Een reactie posten