Vakantie perikelen

Daar zijn we dan weer de eerste vakantie nadert zijn einde. Mirjam heeft enorm genoten, maar volgens haar zelf te weinig gedaan aan de studie ohoh. Verder hebben we hans en lejorben over gehad uit christchurch. Voor de lezers van het eerste uur, dit zijn de mensen die ons hebben opgevangen toen we hier anderhalf jaar geleden zijn aangekomen en waar we goed bevriend mee zijn geraakt. Maar ja ze moesten zonodig verhuizen naar Christchurch. Je snapt het niet. Ik verwacht nu toch een reactie hans!

Maar zoals gezegd ze zijn over komen vliegen en kwamen dinsdag middag aan. Ik heb ze opgehaald met koen en toon en heb naar later bleek een uur lang naar de verkeerde uitgang zitten kijken. Ze vlogen namelijk niet met air new zealand. Maar gelukkig kwamen ze bij mij langs lopen zodat ik ze toch heb kunnen oppikken. Het voelde direct weer goed aan en ondanks het feit, dat hans nu de massageking van christchurch is, is hij lekker gewoon gebleven ;-). Lekker 3 dagen een beetje bij praten en ’s avonds zijn de oudjes uit eten geweest. En om 22 uur waren we weer thuis. Lekker op tijd. Tja..

De volgende dag zijn we begonnen met 3 partijtjes risk samen met koen en tom de babysitter. En daarmee was de ochtend alweer voorbij. ’s Middags naar het strand om een ijsje te eten. Daarna is de familie lutters op toernee gegaan om nog wat vrienden te bezoeken.
’s Avonds zijn Marco en Marie nog even langs geweest om brabants te beppen met die andere lui van onder de rivieren. Tevens hebben we lekker live Koninginnedag kunnen volgen op BVN. Het was allemaal te roze naar onze zin en dat fries blijven lullen zonder ondertiteling leidde ook tot menige opmerking, die ik hier maar niet zal noemen.


Later op de avond de jongens en lejorben al een tijdje gestrekt; het risk spel maar weer uit de kast gehaald een 3 potjes gespeeld. Een uiteraard was ik marten alweer sjagerijnig, omdat ik niet kon winnen. Daarbij word je ook nog verslagen door je vrouw. Daar zou ik aan gewend moeten zijn , want in onze monopolycompetitie stond het 64 tegen 3 voor mirjam. Maar ja ondanks een slechte gemoedstoestand en drie nederlagen toch opgewekt naar bed , want ik heb een extra gehaktbal verdiend omdat ik nog het derde spelletje heb meegedaan. Om 01.30 maar het bed in gerold en ’s morgens fris en fruitig om 0700 weer wakker. Ontbijten en jawel weer risken en verliezen.

‘s Middags zijn de dames aan het tutten geweest; kappertje en shoppen enzo. Hans en ik met de jongens naar het strandje om te vissen. Uiteraard geen vis gevangen, maar de jongens hebben zich prima vermaakt. En ik zei de gek en koen zijn nog even aan het zwemmen geweest. Daarna snel naar huis want hans moest zijn bekende gehaktballetjes met pindasaus maken. Lekker gesmikkeld en gesmuld en daarna naar het vliegveld om ze weer af te zetten. Zwaaien, zoenen en een groepsfoto en daarna weer moe maar voldaan naar huis. Wat was het leuk en het was alsof er niets was veranderd in dat jaar dat we elkaar niet hadden gezien. De rest van de avond onderuit gehangen op de bank.




En het is alweer vrijdag, alweer eters voor vanavond en misschien een potje risk en dan op tijd op bed. Morgen moet er weer een stukje worden gelopen met de manukians. Het plan was om rangitoto (vulkaan) te beklimmen, maar het overgrote deel van de groep is ziek, zwak of om andere redenen niet in staat om te lopen. Dus LOU LOU moet nog even wachten. Nu den kje lou lou? Ja rangitoto is omgedoopt tot lou lou, dit omdat ze volgens hans erg lijken op de DD cup van de uitbaatster van een restaurantje aan eastern beach. Hans was daar door de vrouwen naartoe gestuurd om te kijken of het leuk was om naar toe te gaan. Alles is hem ontgaan behalve de grote borsten van lou lou. Waarschijnlijk is deze anekdote alleen leuk als je erbij bent geweest, maar ik vond hem het vermeldden waard. Zo heb ik nog wel een aantal anekdotes, maar ik wou het hier maar bij laten. mazzel