rugby enzo

Het is dat wij vanochtend onze fototoestel niet bij ons hadden. Wat een prachtige zonsopgang! Om 7 uur was ik namelijk met de jongens op pad om Koen weg te brengen naar een rugby toernooi. Even dus een omweg via Eastern Beach gemaakt, en dat was de moeite waard. Met mij vonden dat blijkbaar vele anderen; er werd zelfs al gepicknickt! Maar de laatste dagen mogen we zeker niet klagen over het weer. Hoewel het nu voor Nederlandse begrippen ‘November’ is, hebben we ons gisteren bijvoorbeeld ook al vermaakt op het strand. In korte broek en
t-shirt. Erg prettig.

Zo de afgelopen paar weken is er weer van alles gebeurd. Van een verpletterende nederlaag tot winst van Koen zijn rugbyteam, van vakantie tot weer hard aan het werk/studie van Marten en Mirjam en de nodige feestjes en partijtjes van Toon.
Wat betreft dat ‘gerugby’ van Koen: Ja, hij komt er steeds meer in. Gisteren bijvoorbeeld had hij een hele goede vangbal, om een seconde later, min of meer nog verdwaasd van die goede vangbal, weer omver ‘gekegeld’ te worden door de tegenstander. Hij komt dan ook regelmatig met de nodige blauwe plekken van een wedstrijd thuis. Wordt hij hard van zullen we maar zeggen. Rugby is hier thuis helemaal ‘in’. Vrijdagavond vierden we Koen zijn verlate verjaardagsfeestje dan ook in het rugbystadium ‘Mount Eden’. Wat hebben Koen, Sean, Alex en Jasper genoten. Het stadium, de massa mensen (37000), de rugbyers, het ‘geschreeuw’ en natuurlijk de cheerleaders!
Maar relaxt hoor het rugby kijken. Een laag hekje scheidt het publiek van het veld, de fans van beide partijen zitten gewoon door elkaar heen, en de kids gaan gewoon mee. Niks geen problemen. Ook niet na afloop van de wedstrijd. Tuurlijk jennen de fans elkaar wel, maar meer door het zingen van liedjes, en dan volgt de welbekende ‘klap op schouder’ en ‘next time better mate’. Zo kan het dus ook. En terug met de bus naar de parkeerplaats werd het feestje gewoon doorgezet. Voor dat Marten het wist, stond hij met een pilsje in de hand de winst van de ‘Blues’ mee te vieren.
In juni speelt de nationale trots ‘All Blacks’ een wedstrijd tegen Engeland. Gaan we met z’n 10-en en zonder kids, kijken. Daar hebben we dus al helemaal zin in.

Nog een week of 2, 3 (…) en dan heb ik mijn eerste tentamens en misschien ook wel weer mijn laatste. Tja ze zijn hier wat drastischer; niet gehaald, geen herkansing, dus je kan wel stoppen. Dat is toch wel even wat anders dan het Nederlandse systeem! Tel daar ook nog eens bij op dat ze hier geen studieweken kennen, mijn stage en lessen ook gewoon doorgaan. Vanuit het klaslokaal zeg maar zo het examen in. Ik ben benieuwd. Het stage lopen met de verloskundige gaat goed. Ben regelmatig met haar op pad en heb zelfs al mijn eerste geboorte gehad. Ik zit nu eigenlijk min of meer te ‘wachten’ op mijn 2e. Was de eerste in een ‘geboortehotel’ de volgende is als het goed is gewoon thuis. Het is een hele ervaring. Zo maak je nog contact met de baby door de buikwand, en even later heb je het vast. Apart hoor. Ook heb ik mijn eerste presentatie in het Engels al achter de rug. Was niet veel omvattend, maar toch. Heb zoveel presentaties gedaan, maar dit is toch weer een hele nieuwe ervaring. Ik had het idee dat ik wat minder ‘vrij’ was, maar wellicht wordt door het vaker te doen weer wat beter. Vrijdag nog een. Misschien voelt deze al weer wat anders aan.

En tussen de dingen door, ook nog eens jarig geweest dinsdag. 35 al weer! Het schiet op. Hadden de jongens me afgelopen zondag nog verwend met een ontbijt op bed, met wel 10 boterhammen met divers beleg van snoepjes tot aan sinaasappel aan toe, dinsdag zongen ze en deden ze een dansje voor me op ‘lang zal ze leven’. Jammer gemist door Marten, want hij was beide dagen aan het werk. Maar ik heb van hem een echte ‘Dutchie’ ketting gekregen met Delftsblauw, fiets, tulpen, klompen en een molen, die het ook nog eens doet, eraan. Erg mooi! En ’s avonds ook nog eens een groep Dutchies op bezoek, dus dat maakte het plaatje weer helemaal rond, maar bovenal het was ook nog eens erg gezellig.
Voor alle Nederlands in eigen land en Christchurch, bedankt voor de emailberichten, telefoontjes, kaarten en cadeautjes. Helemaal super.