Marten, Mirjam, Koen, Toon en Niek: Visite en dus weer op vakantie

Zakken drop, cadeautjes, tijdschriften, lasagnesaus van Honing, thee, ‘blond-items’ en wat dan ook allemaal niet mee wordt uit de tassen van Henriette en Treja getoverd. In twee woorden samen te vatten; super lekker en leuk!!
Om eerst maar eens een beetje bij te komen van de reis doen we het de eerste paar dagen rustig aan. Wat slenteren op Otara market, wat shoppen in de ‘malls’ en natuurlijk relaxed wat aan het strand hangen.
Daarna is het afgelopen. Tenminste voor Henriette, Joke, Treja en mij. Wij gaan op pad. Marten blijft thuis bij de kinderen. We vertrekken voor twee nachten naar Russell. Ergens in de bush hebben we een appartement met geweldig uitzicht op het water. Niet dat we daar al te veel gebruik van zullen maken. Nee natuurlijk niet, er moet meer gezien worden! Dolfijnen, Maori cultuur, stranden etc etc.

De eerste dag stoppen we heerlijk bij Sandy Bay. Nog een geluk dat we überhaupt nog een van die stranden boven Whangarei hebben kunnen meepikken, want dankzij het vakkundig kaartleeswerk van Til waren we er anders strak aan voorbij gereden. Nadat we heerlijk onze voeten hadden verbrand in het zand, en weer wat kilometers te hebben gereden, met de pont over naar Russell. De dag afgesloten al relaxend in de spapool onder toezicht van een uil (Morepork) die op twee meter afstand zat.

De volgende dag dolfijnen gekeken. We hadden geluk, maar liefst twee scholen dolfijnen hebben we gezien. Dit blijft toch geweldig. ’s Middags naar de Waitangi grounds waar Treja en Henriette met Maori’s nog een wervelende show hebben gegeven. Kunnen zo in dienst bij de ‘singing birds’ van de Waitangi grounds. Rustig rondgesjouwd, uiteraard de nodige muffins genuttigd en weer relaxed in de spa pool gezeten. Vallende sterren gezien, een meteoriet, spionagesatellieten (van wie weten we nog niet) en ‘lekgeprikt’ door muggen. Beter kan het bijna niet.

Vandaag weer terug naar Auckland, maar dan via de ‘andere kant’. En dus rijden we via Hokianga terug. Jammer dat we niet meer tijd hebben. Dit gebied moet veel langer bezocht worden dan de schamele tijd die wij er voor hebben. Maar helaas, we hebben alleen maar tijd voor een lunch break, een wandeling naar de Tane Mahuta in Waipoura Forest , een ijsje onderweg en natuurlijk weer een ‘berry’ muffin in Matakohe.
Op tijd in Auckland moeten we zijn, want de volgende dag gaan we weer verder Reahiti is aan de beurt; Mt Ruapehu moet er aan geloven! Maar nu met de kids en Marten uiteraard, en naar wat blijkt samen een grote knalgroene wiebelende auto.