Nog gauw even de saté die de dag ervoor in de marinade is gezet, aan de stokjes rijgen. Zou een stokbrood eigenlijk wel voldoende zijn? Toch maar gauw een brood erbij bakken. Waarom heb ik eigenlijk geen salade gemaakt? Waarom zou ik eigenlijk een salade maken? Tja ook een goede vraag. Ze zullen er niks van overhouden, een dagje geen groente eten. De zwemkleren mee, toch nog maar schone kleren je weet maar nooit. Zonnebrandolie ingepakt? We gaan lopen toch maar die van factor 45. Eindelijk onderweg. Fototoestel vergeten. Wel terug, niet terug, nou ja toch maar even terug. Eindelijk, maar 5 minuten later dan gepland komen we aan bij Chris en Carol. Ik had het kunnen weten, waarom haasten terwijl zij nog lang niet klaar zijn en de rest er ook nog niet eens zijn. De Nederlandse mentaliteit!
Toch wel wat vergeten. Drinken! Gelukkig duiken we nog van ergens drinkflessen op. En dan toch maar onderweg. Het is eerste Kerstdag en we zijn eindelijk klaar om met een groep te gaan wandelen. Marten is nog aan het werk, maar komt later. Door een weiland via het bos. Het is heerlijk in het bos. Vandaag is het namelijk erg warm. Door de mangrove, heuvel weer op om even later weer via een strand te lopen. Een wandeling gewoon in de stad Auckland, maar het voelt of we ergens in een afgelegen natuurgebied zijn. Op en gegeven moment komen we weer bij een strand uit. Het water is uitnodigend warm en ondiep (belangrijk uit ouderlijke standpunt). Voor we het weten, vermaken de kinderen zich in het water en zitten wij heerlijk onder een bloeiende pohutukawa boom, dus in de schaduw (verder) te kletsen. Een plekje waar ik wel zou kunnen wonen! Maar vast onbetaalbaar. Vanaf een ponton met de voeten in het water zien we Marten aan komen. Berry en Chris hebben hem ‘opgevangen’ ergens op een heuvel. Normaal loopt hij zomers altijd op sandalen maar nu heeft hij zijn leger all stars maar weer voor de dag gehaald (klinkt bekend he, A3 Delfzicht Zienhuis). We blijven even heerlijk van het water genieten en maken maar eens een praatje met mensen die hier wonen. Wat we al niet dachten, wordt nog eens bevestigd. Een prachtige plek om te wonen.
Het water wordt weer wat lager. Wellicht kunnen we het wagen en nu Cockle Bay Beach te bereiken. Een tochtje al glibberend en glijdend door de modder. Behalve voor Niek en Toon dan, of die hebben het niet in de gaten omdat ze maar al te druk bezig zijn met het vangen van de vele krabbetjes. Nog even de hoek om en ja we komen op het strand aan. En wat is het druk! Hele families hebben het druk met bbq-en, volleyballen, zwemmen, rugbyen en wat allemaal niet meer. Hoe anders dan ons ‘idyllisch’ plekje net even verderop..
Onder de modder, wat rood verbrand ondanks het insmeren van factor 45, gaan we even later heerlijk aan de bbq beginnen. De eerste kerstdag is bijna weer voorbij.
Een paar dagen later. Na nog een bbq te hebben gehad op de 2e kerstdag, met een andere groep mensen, Oud en Nieuw rustig gevierd. Vorig jaar nog de ‘hut’ vol, nu heerlijk gewoon met elkaar thuis. Hoewel, we hebben nu wel een vuurwerk bewonderd met Paul en Antoinette en de familie op Eastern Beach. De kinderen waren ondanks deze rustige avond toch nog helemaal ‘hyper’. Oma arriveert morgen!
Om is aangekomen. Nog redelijk fit, hoewel het ’s avonds nog een hele toer is om wakker te blijven. Het weer is in ieder geval heerlijk. Dus dat is nog lekker relaxen voordat Henriette en Treja ook arriveren in Auckland.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten