De jongens waren al een paar weken vrij, Marten was al een paar dagen vrij, en toen Joke en Henriette hier ook nog eens arriveerden was de tijd natuurlijk gelijk daar; op vakantie! We hebben moeders en Henriette natuurlijk nog wel even twee dagen rust ‘gegund’ nadat ze hier geland zijn. Maar vrijdag was het op tijd op staan, om op tijd onze eerste reisdoel te halen; Muritai Beach. Gelegen in een van de parken rondom Auckland. Bekend om de Jan van Genten kolonie,een van de drie die op het vaste land van Nieuw Zeeland zitten.
Prachtig gezicht die Jan van Genten. Natuurlijk ook door de
donzige jonkies, die toch nog her en der er tussen zaten.
Prachtig gezicht die Jan van Genten. Natuurlijk ook door de
donzige jonkies, die toch nog her en der er tussen zaten. 
Later koffie 
gedronken met scones bij het beach cafe.
Maar goed blijven zitten op het terrasje daar, zelfs al hadden we goed zicht op gespierde mannen in strakke surfpakken voorbereidend om even te gaan ‘boarden’, was natuurlijk geen optie. We moesten verder.
gedronken met scones bij het beach cafe.Maar goed blijven zitten op het terrasje daar, zelfs al hadden we goed zicht op gespierde mannen in strakke surfpakken voorbereidend om even te gaan ‘boarden’, was natuurlijk geen optie. We moesten verder.
En dus vervolgden we onze tocht We reden door een gebied met wijngaarden, boomgaarden,
maar ook de nodige aardbeienvelden. Tuurlijk even stoppen voor een bak erg lekkere zoete aardbeien om die een paar uren later op te eten bij Matakohe. Veel toeristen bezoeken Matakohe om de Kauri-museum. Wij hebben alleen even gekeken naar het postkantoor uit 1909, de kerk uit 1867, maar ook de school die hier staat. Het meeste onder de indruk waren we van de regels opgesteld in 1909, die golden voor de leraressen in die tijd om maar even wat te noemen: geen contact hebben met mannen, thuis zijn tussen 20.00 – 6.00 uur, geen ijsjes eten, geen kleurige kleren dragen, twee petticoats dragen met daaroverheen een jurk tot aan de enkels en zeker niet het haar knippen! Je kan het je toch echt niet meer voorstellen dat….
maar ook de nodige aardbeienvelden. Tuurlijk even stoppen voor een bak erg lekkere zoete aardbeien om die een paar uren later op te eten bij Matakohe. Veel toeristen bezoeken Matakohe om de Kauri-museum. Wij hebben alleen even gekeken naar het postkantoor uit 1909, de kerk uit 1867, maar ook de school die hier staat. Het meeste onder de indruk waren we van de regels opgesteld in 1909, die golden voor de leraressen in die tijd om maar even wat te noemen: geen contact hebben met mannen, thuis zijn tussen 20.00 – 6.00 uur, geen ijsjes eten, geen kleurige kleren dragen, twee petticoats dragen met daaroverheen een jurk tot aan de enkels en zeker niet het haar knippen! Je kan het je toch echt niet meer voorstellen dat….
Maar goed, op naar Dargaville. Niet dat we daar wat te zoeken hebben. Behalve dat Dargaville bekend staat om de Kumara-aardappel, heb je het verder daar echt niet verloren. Gauw doorrijden en maar in een reservaat een wandeling maken. Spottend naar de ‘woodpigeon’ 
en een waterval overstekend glibberde moeders hier nog onderuit. Had net de videocamera in de hand, maar helaas weer geen inzending voor de ‘funniest homevideo’s’.
en een waterval overstekend glibberde moeders hier nog onderuit. Had net de videocamera in de hand, maar helaas weer geen inzending voor de ‘funniest homevideo’s’. Reservaat onderweg naar Dargaville
Verder naar het huisje bij Hokianga. Ergens achteraf bij de bossen gevonden. Mooi plekje, de ijsvogels en de tui’s vlogen om het huis. Henriette, Toon en ik moesten echter snel weer verder. Die avond hadden wij een trip naar Waipoua Forest op het programma staan. Met Maori gidsen het bos in. 
96% van de kauri bossen in New Zealand zijn gekapt. Van het resterend kauri
96% van de kauri bossen in New Zealand zijn gekapt. Van het resterend kauri (foto's van een paar maanden oud, tot een boom van 600 jaar en zelfs 4000 jaar oud!)
bos is 3% in Waipoua Forest te vinden. De bomen die we bekeken hebben zijn honderden, zelfs duizenden jaren oud. Onvoorstelbaar! Veel weetjes gehoord, vogels beluisterd en een rivierkreeft gespot. De bomen werden bezongen en aanbeden die avond en vele foto’s gemaakt. Maar helaas, de foto’s geven niet weer hoe de bomen er in werkelijk uit zien; groot, breed en dus indrukwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten