In het begin was er niets ‘Te Kore’. Na negen periodes van Te Kore kwam Te Ata, de zonsopgang. Uit de schoot van de duisternis ontstond Ranginui, de hemelvader, en Papatuamaku, Moeder Aarde. Zij werden verenigd en kregen veel kinderen. Deze kinderen richtten de wereld verder in.
Lang na de creatie van de wereld ging halfgod Maui uit Hawaiki op zee vissen. Samen met andere bewoners van Hawaiki voer hij in een kano een heel eind weg van zijn geboorte-eiland. Na een tijdje varen pakte Maui zijn magische vishaak, bevestigde deze aan een stuk touw en wierp deze in de oceaan. Hij ving een immense vis die hij versloeg met jade. De vis veranderde toen in het Noordereiland, dat door de Maori's Te Ika a Maui wordt genoemd, oftewel 'De vis van Maui'. Het Zuidereiland symboliseert de kano van Maui: Te Waka o Maui. Stewart Island vormde het anker van deze kano: Te Punga a Maui.
Vele jaren later, tussen 850 - 950, vertrok zeevaarder Kupe van Hawaiki richting Nieuw-Zeeland. Toen hij het land zag hing er laaghangende bewolking overheen. Hij noemde het nieuwe land 'Aotearoa', 'het land van de lange witte wolk'. Volgens de overleveringen heeft Kupe, Hokianga de plek waar we zijn als zijn ‘thuis’ uitgeroepen. Het is in ieder geval zeker dat er in deze regio sporen zijn te vinden van zeer oude nederzettingen. De Europeanen pas kwamen in Northland in de 18e eeuw.
We zijn eerst maar eens naar Waimaku gereden. Boodschappen doen. Een klein dorpje met wat kunstateliers. Later die ochtend vertelt de mevrouw van het informatiecentrum in Opononi zeer enthousiast dat een bezoek aan dit dorp zeer de moeite waard moet zijn. We knikken zwijgzaam en vertellen niet dat we het daar niet helemaal mee eens kunnen zijn. Ja, we weten nu dat op verzoek iedere woensdag van de week de kapper kan komen, als je tenminste een afspraak hebt gemaakt, en dat het jaarlijkse dorpsfeest net is geweest. Ook hebben we gemerkt dat de ‘locals’ hun boodschappen op de ‘pof’ mogen doen. Wij moeten direct afrekenen, maar dat moet gezegd worden, met een zeer vriendelijk gezicht. Zo verzekerd dezelfde mevrouw van het informatiecentrum ons dat we naar ‘Woodworks’ moeten gaan in Waiotemarama. Dat is puzzelen in het breedste zin van het woord. Maar wel Nederlands praten, ja ons accent had ze direct al weer herkend, want de eigenaar moest het Nederlands goed oefenen voor zijn zeer aanstaande trip naar Nederland. Oké dat weten we dan ook weer.
Track door het bos richting de watervallen. Kauri boompje knuffelen.
Eerst maar eens lekker bij het huisje de krant gelezen, wat rondgelopen voordat we een niet al te lange track door het bos naar de watervallen dichtbij het huisje waar we zaten, gingen lopen. Riviertje verkend, Marten en Koen willen nog verder het bos in. Wij besluiten naar die Nederlander met de puzzels te gaan die even verder op zit. Voordat we het weten begroet een lange man ons, horen wij zijn emigratieverhaal hoe hij als negenjarig jongetje in Nieuw Zeeland arriveerde, in meer Engels dan in Nederlands, en hebben Toon en Niek voer in de handen om de kippen, parelhoenen en de pauwen te voeren. De puzzels zijn leuk, sommige snappen we echt niet (…).
Later in de middag bezoeken we de Kouro boulders. Deze keien zijn vrijwel rond, met een omtrek van 1 tot wel 4 meter. Ze zijn zo’n 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. De Maori-legende vertelt dat de keien de voedselmanden van een van grote voorouderlijke kano’s die de Maori’s uit Hawaiki naar Nieuw Zeeland brachten. Hoe dan ook, een apart gezicht en voor de kids natuurlijk een leuk ‘klimobject’.
De boulders’s Avonds gaan Joke, Marten en Koen naar de Waipoua Forest om met de Maori gidsen het bos in te gaan. Henriette en ik kijken naar de sterrenhemel, we zien de melkweg erg goed en horen een kiwi en diverse moreporks (uilen) roepen.
Bos achter ons huis. Zonsondergang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten