En dan toch nog even...

Al zolang de website niet meer bijgewerkt, even andere prioriteiten, maar om het toch ook voor ons een soort van een dagboek is, toch nog even snel de hoogtepunten de revue laten passeren.

In juli, was ik klaar met het stage lopen in het ziekenhuis. Naast heel veel bevallingen, met name gewerkt met hoog risico patiënten. Zo ook stage gelopen op de neonatale unit, waar ook weer het nodige gezien was. Maar interessant!

De kinderen volop aan de rugby. Niek in en nieuw team met een coach die de wind van voren heeft. Zo ook Koen. Een training overslaan komt niet in gedachten op, de mannen zullen moeten doorgaan! Wat wel tot het gevolg is dat zo zelf in Juli nog overslaan zijn. Stoer!
Toon daarentegen zwemt de nodige baantjes in het zwembad en begint het gitaar spelen wordt steeds leuker.

Zoals bijna iedere vakantie met Chris en Carol weer een weekendje op pad. Nu naar Whangamata. Altijd goed om op het strand bezig te zijn en tot diep in de nacht te kaarten!

Ook het wk voetballen wordt natuurlijk gevolgd. Helaas kunnen we niet altijd alle wedstrijden van het Nederland team volgen, maar met behulp van Koen zijn Ipod, en wifi verbinding liggen we ’s nachts in bed te luisteren naar het verslag van Jack van Gelder. Hier in Nieuw Zeeland vinden ze het ook allemaal geweldig. De All Whites worden hier op de voet gevolgd en met veel egards ontvangen. Ze hebben dan ook voor Nieuw Zeelandse begrippen een geweldig toernooi gespeeld.

Wanneer eindelijk de finale wordt gespeeld, kan het natuurlijk niet missen. Live zitten we alles te volgen. Ook wij hadden last van een geweldige anti-climax, en dan moet je nog een hele dag!